لطفی به نام کرونا
شنبه, ۱۰ اسفند ۱۳۹۸، ۰۵:۳۵ ب.ظ
سلام.
ویروسی به نام کرونا؟
چندین دهه بود نام موجودی به این کوچکی این گونه بر زبانها جاری نبود!
آیا عظمت در بزرگی است؟
با توجه به وضعیتِ پیش آمده ی این روزها (تاریخ امروز 10 اسفند 98، Feb29 2020) انگار عظمت نه تنها در بزرگی و کوچکی نیست، بلکه در عدم شناخت است!
خداوند تا ابد پابرجاست، نه از جایی آمده و نه به جایی میرود! نه زاده شده و نه میمیرد! فکر کردن به پیچیدگیهای وجودیه او مجنونت میکند!
خداوند تا ابد ناشناخته میماند، تا عظمتش تا ابد حفظ شود! اما هرموجود دیگری تا ابد رازش فاش خواهد شد، و هیچ عظمتی غیر از خدا پابرجا نخواهد بود!
ترس خوب است، اما ترساندنهای بی مورد نه! خودمان را نسبت به چیزی که راه پیشگیری اش را تا حدودی میدانیم نترسانیم، که این حرکت باعث ضعفِ سیستم بدنی میشود و بطور منطقی بدن را در برابر هر نوع حمله ای سست میکند.
بیاییم پر انرژی و شاد باشیم و با شادی از خود نیز مراقبت کنیم (خود را نترسانیم اما کلا به درِ بیخیالی هم نزنیم).
توکل از بهترین و پر انرژی ترین احساساتِ دنیاست، بیایید عمیقا توکل کنیم و با ایمان به اینکه هیچ عملی در دنیا بی حکمت نیست، به تلاش های خود ارزش ببخشیم و ارزشها را ارج نهیم. (زندگی پر حکمت است، و همه ی عوامل در دنیایی که درآن منطق جاری است، کاملا منطقی رخ میدهد، منتظر معجزه نمانیم، معجزه منو شماییم).
همین داستانِ موجودِ کوچک، گروهی از انسانها را به دیاری ابدی دعوت میکند و در همین هنگام جرقه های امیدبخشی در سرِ برخی از فرزندان، همسایگان، دوستان و آشنایان ندا میدهد و ایده ای نوین خلق میشود، درجایی دیگر، همین موجودِ کوچک باعثِ مشهور شدنِ عده ای میشود (از طریق استنداپ کمدی، یا از طریق کشف واکسن، یا از طریق مبتلا شدن و خوب شدن یا از طریق ساختنِ نوعی موسیقی خاص مختصِ این روزها و بطور کلی از هر طریقی که منطق در آن جاری باشد و منطقی است که زندگی را همان گونه که هست ببینیم، همانطور که برخی مواقع در بزمی شبانه تمامِ شادیِ آن بزم را سیستموار در نظر میگیریم و خودِ خودخوانده را همه ی آن بزم نمیبینیم.
